Αντίστοιχα με τη δράση του φαρμάκου στην σκληροθεραπεία, στην περίπτωση των laser, εκμεταλλευόμαστε την ενέργειας που εκπέμπεται, με στόχο τα ερυθρά αιμοσφαίρια που κυκλοφορούν στο αυλό κάθε ευρυαγγείας. Ο μηχανισμός δράσης παραμένει ο ίδιος.

Τα laser που χρησιμοποιούνται είναι ειδικά σχεδιασμένα - μήκος κύματος, βάθος διείσδυσης κλπ. και δεν έχουν καμία σχέση με άλλα laser που είναι κατάλληλα π.χ. για την αποτρίχωση. Είναι γνωστό πλέον ότι, ένα laser δεν μπορεί να κάνει όλες τις θεραπείες.
Το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιούνται βελόνες για την έγχυση φαρμάκων, δεν σημαίνει ότι το laser δεν είναι επεμβατική μέθοδος.
Η ενέργεια του laser διασχίζει τις στιβάδες του δέρματος για να φτάσει στο στόχο του, και αυτό δεν είναι πάντα αθώο. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου δημιουργούνται υπερχρώσεις, υποχρωμίες ή εγκαύματα, που όμως πάντα τελικά υποχωρούν. Δεν είναι ανώδυνο, ειδικά όταν καλείται να αντιμετωπίσει μεγάλες ευρυαγγείες. Έχει το μεγάλο πλεονέκτημα να μην απαιτείται ο σωστός καθετηριασμός του αγγείου για να γίνει η έγχυση του φαρμάκου. Το laser δρα στην περιοχή που προσπίπτει η δέσμη ενέργειάς του, άσχετα με τη μορφή και το είδος της αγγειακής βλάβης.
Γίνεται πάντα από ειδικά εκπαιδευμένο γιατρό και μόνο, με άριστα συντηρημένα και ρυθμισμένα μηχανήματα. Γίνεται μόνο τους χειμερινούς μήνες κάθε 1 ½ μήνα, το νωρίτερο, σε όσο το δυνατόν πιο λευκό δέρμα. Έχει πολύ φτωχά ή και καθόλου αποτελέσματα, αν γίνει σε σκουρόχρωμο δέρμα. Μετά τη θεραπεία, απαιτείται αποφυγή έκθεσης στον ήλιο και χρήση ειδικής αγωγής για το δέρμα. Για να εκτιμηθεί το τελικό αποτέλεσμα, μπορεί να χρειαστεί να περάσουν και 3 μήνες.
Τα laser έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα στις ευρυαγγείες του προσώπου και παραμένουν η καλύτερη λύση για την αντιμετώπιση ειδικών περιπτώσεων αγγειακών δυσπλασιών, όπως τα αιμαγγειώματα.

Παρά τις τελευταίες εξελίξεις στην τεχνολογία των laser και τα άριστα αποτελέσματα στις ευρυαγγείες του προσώπου, συχνά δεν έχουν την αναμενόμενη δράση στις ευρυαγγείες των κάτω άκρων.
Η αιτία μπορεί να είναι το μεγαλύτερο μέγεθος - διάμετρος των ευρυαγγειών, το διαφορετικό και κυμαινόμενο βάθος στο οποίο ευρίσκονται, καθώς επίσης και το γεγονός ότι με το laser δεν αντιμετωπίζεται ριζικά, ούτε καν μπορεί να αναγνωριστεί το τροφοφόρο αγγείο που παρέχει αίμα στο δίκτυο των ευρυαγγειών.
Για τους λόγους αυτούς, η σκληροθεραπεία παραμένει η πρώτη επιλογή στην αντιμετώπιση των ευρυαγγειών. Ιδανικά βέβαια, ο συνδυασμός των δύο αυτών θεραπειών είναι η καλύτερη λύση, που αντιμετωπίζει συνολικά το πρόβλημα.