Συμπτώματα των κιρσών

Ασθενείς με κιρσούς – φλεβική ανεπάρκεια κάτω άκρων παραπονούνται για:

• πόνο και κάψιμο των κάτω άκρων
• αίσθημα βάρους των ποδιών
• εύκολη κόπωση
• μουδιάσματα - νυκτερινές "κράμπες" στα πόδια
• οίδημα (πρήξιμο), που μπορεί να αφορά το ένα ή και τα δύο πόδια και είναι ένα αντικειμενικό εύρημα. Στο πρήξιμο αυτό, η περίμετρος των ποδιών αυξάνει και αν ασκηθεί πίεση στο δέρμα με το δάκτυλο θα αφήσει εντύπωμα (βαθούλωμα). Δεν θα πρέπει να συγχέεται με το αίσθημα βάρους ή κούρασης των κάτω άκρων.
• υπέρχρωση (σκούρο χρώμα), σπανιότερα του δέρματος της περιοχής των αστραγάλων.

Τα συμπτώματα είναι εντονότερα μετά από παρατεταμένη ορθοστασία, ή παραμονή σε καθιστή θέση, κυρίως τις απογευματινές ώρες, ενώ χαρακτηριστικά το πρωί, που είναι τα πόδια ξεκούραστα, δεν υπάρχουν ενοχλήματα. Το θερμό περιβάλλον επιβαρύνει την κλινική εικόνα, ενώ το ψυχρό τη βελτιώνει.
Η ανάρροπη θέση των κάτω άκρων (δηλαδή, να μην κρατάτε τα πόδια είναι κρεμασμένα κάτω, ή να κάθεστε έχοντας τα πόδια σε υψηλότερα επίπεδο από το υπόλοιπο σώμα, π.χ. σε ένα σκαμνάκι) κατά κανόνα ανακουφίζει τους ασθενείς. Πολλές φορές, το κυρίαρχο σύμπτωμα των κιρσών και της φλεβικής ανεπάρκειας είναι η φαγούρα με επακόλουθη έντονη δερματίτιδα και φλεγμονή, από το διαρκές βασανιστικό ξύσιμο της περιοχής.
Εκτός από αυτά τα ενοχλήματα, νέες κυρίως γυναίκες επικεντρώνουν το πρόβλημα τους στη δυσμορφία που οφείλεται στην παρουσία κιρσών στα κάτω άκρα. Δηλαδή στις περιπτώσεις αυτές το πρόβλημα είναι κυρίως, ή και μόνο, αισθητικό.

Επιπλοκές κιρσών φλεβικής ανεπάρκειας

Οι ασθενείς με κιρσούς, ή φλεβική ανεπάρκεια σπανιότερα αναφέρουν αιμορραγία, δερματίτιδα από στάση, υπέρχρωση (σκούρο καφέ χρώμα δέρματος) και παρουσία έλκους χαμηλά στην κνήμη και στην περιοχή του αστράγαλου. Αυτές οι εκδηλώσεις αποτελούν επιπλοκές των κιρσών στα πόδια, η συχνότερη όμως και πιο επικίνδυνη επιπλοκή είναι η θρόμβωση.

Άτομα που έχουν κιρσούς έχουν πολλαπλάσιες πιθανότητες να πάθουν θρόμβωση και μάλιστα να κινδυνεύσει η ζωή τους από αυτήν. Οι θρόμβοι είναι πήγματα αίματος (δηλαδή σχηματισμοί από αίμα που έχει πήξει), μπορούν να σχηματιστούν στο εσωτερικό μιας φλέβας και να διαταράξουν τη ροή του αίματος στο εσωτερικό αυτού του αγγείου. Ο σχηματισμός θρόμβου σε μία φλέβα, συνήθως των κάτω άκρων, ονομάζεται «εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση», αν πρόκειται για τις εσωτερικές φλέβες και «επι πολής θρόμβωση», αν αφορά τις εξωτερικές φλέβες.
Η επιπολής (εξωτερική) θρομβοφλεβίτιδα συμβαίνει συνήθως μετά από επιπόλαιο τραυματισμό του δέρματος των κάτω άκρων, συνήθως πάνω σε ένα κιρσό. Παρά τον όρο της «-ίτιδας», η θρόμβωση είναι σχεδόν πάντα άσηπτη χωρίς συμμετοχή μικροβίων. Τα συμπτώματα της θρόμβωσης των κιρσών είναι θορυβώδη και αποκλείεται να μην τα καταλάβει ο/η ασθενής. Κλασικά, παρουσιάζεται εντοπισμένη ερυθρότητα, θερμότητα και ευαισθησία και πόνος κατά τη διαδρομή της φλέβας, που ψηλαφάται σαν κορδόνι. Η πιθανότητα επέκτασης της θρόμβωσης στο εσωτερικό (εν τω βάθει) φλεβικό σύστημα, με επακόλουθο πνευμονική εμβολή, είναι μικρή αλλά υπαρκτή.

Γενικά, αν συμβεί έστω και ένα επεισόδιο θρόμβωσης των κιρσών, καθιστά υποχρεωτική και απολύτως επιβεβλημένη τη χειρουργική αντιμετώπισή τους αμέσως μετά την υποχώρηση της οξείας φάσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, καθώς οι φυσικοί μηχανισμοί του σώματος διασπούν τον θρόμβο, είναι δυνατόν κομμάτια του θρόμβου, γνωστά ως έμβολα, να παρασυρθούν από την κυκλοφορία του αίματος και να ταξιδεύσουν μέσω αυτού προς τους πνεύμονες, προκαλώντας πνευμονική εμβολή. Αν συμβεί αυτό και ο θρόμβος είναι αρκετά μεγάλος, μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνος μερικές φορές ακόμα και να απειλήσει την ίδια τη ζωή.